|
عاشقی تنها با قلبی پر از حرفای نگفته ... گاهی اوقات میشه که نمیتونی حرف دلت رو بزنی .. اینجوری میشه که همیشه حرفت رو تو دلت میمونه و میشه جایگاهی واسه حرفای نگفته و دیگه جایی واسه عشق کسی و جایی واسه دوست داشتن کسی نداری
| ||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
زن ....زندگـــــیــست ... و مرد....امنــــیـتــ.... وچه خوب میــــشود وقـــتی مردی تمـــام مـــردانـــگی اش را خـــرج امـــنیت زنــدگـــیش کــــند و چه زیــبا میــــشود وقـــتی زنــــی تـــمــامــ زندگــــیش را خــــرج غــــرور امنــــیتش کنــــد......
آیا تا حالا طـعم تنهایی را چشیده ای ؟!
راستش من شبانه روز تـنهایی را با یک فنجان اشـک نوش جان میکنم ! تـنهایی دوست خوبی ست ساکت است ، حرف نمیزند و از همه مهم تر با وفا است . . . من هر شب گـناه میکنم ، گـناهی پر ز هـوس ! روی تخت دراز میکشم تنهایی کنارم مینشیند و من آن را با تمام وجود در آغـوش میگیرم صـورتش را بوسـه باران میکنم سرم را بر روی سینه اش میگذارم و این بـغض لعـنتی را رها میکنم ! اشـک میریزم ، زار میزنم و تـنهایی هـیچ نمیگوید ! فـقط نگاهم میکند و لـبخندی محزون بر لبانش نقش میبندد . . . من خیـلی وقت است که با ” تـنهایی ” انـس گرفته ام . . . از بـس که تـنها بوده ام بـوی تـنهایی گرفته ام ! من این بوی غـمناک را ترجیح میدهم به بـوی هم آغـوشی با این و آن که فـقط جسمم را میخواهند ، آن هم بـرای چند سـاعت ! تـنها که بـاشم کسـی نمیتواند آزارم دهد کسـی جرئت نـدارد ” احساس ” و ” جسمم ” را به بـازی بگیرد . . . تـنها که بـاشم کسـی نمیتواند به خودش اجازه دهد مـرا عـروسک خیمه شب بازی خود کند . . . تـنهایی درد دارد و فـریادها حرف حـرف هایی که میخواهی بزنی امـا این ” بـغض ” چنان گلویت را می فشارد که ترجیح میدهی لال شـوی . . . مـن لـباس تـنهایی را به سـلیقه ی خود بر تـن کرده ام ! و زمـانی آن را در می آورم که یک قـلب صاف و زلال در انـتظارم بـاشد . . . آری تنهایی , گاهی می ارزد به خیلی چیزها . . .
نه حوصـله ی دوســـت داشتن دارم
نه می خواهـــم کسی دوستــم داشتـه باشد
ایــن روزها ســردم ...مثل دی,مثل بهمن,مثل اسفند
مثل زمستــان احســاسـم یـخ زده،آرزوهایم قندیـل بسته
امیدم زیر بهمن ِسرد ِاحساساتم دفــن شده،نه به آمدنی دل خوشم و نه از رفتنی غمگین
این روزها پـُر از سکــوتم...
بچه ها خیلی دلم گرفته چرا همه میخوان از ما دخترا سوء استفاده کنن ؟ ما گناه کردیم دختر شدیم ؟ چرا تا میای به یکی دل ببندی تا حس میکنه دوسش داری میاد حرف سکس رو پیش میاره ؟ مگه ما دختراا فقط واسه عشقو حال پسرا افریده شدیم ؟ چرا ما رو فقط به چشم یه ...میببنن و فقط ما رو واسه ارضا کردن خودشون میخوان ؟
مگه ما دل نداریم ؟ مگه ما احساس نداریم ؟ خسه شدم از این که تا اومدم به کسی دل ببندم تا طرف فهخمید دوسش دارم اومد پیشنهاد داد میذارن وابستش میشی بعد خودشو نشون میده حالم بهم میخوره از پسرایی که دخترا رو فقط واسه ارضا شدنشون میخوان حالم بهم میخوره از اونایی که تظاهر میکنن عاشقن ولی عاشق خود ما نیستن بلکه عاشق انداممونن تا خودمون تا احساسمون گاهی اوقات از اینکه دخترا از خودم بدم میاد از اینکه منو به چشم بد میبینن بدم میاد اخه پسر ناحسابی اگه به ابجی خودت این حرفارو میزدن خدا رو خوش میومد؟ اگه به ابجی خودت میگفتن پسره رو زنده نمیذاشتی چقد این دنیا کثیفه دیگه خسه شدم از بس تو خودم ریختم دیگه خسته شدم از زندگی از زندگی نکبت باری که فقط و فقط دنبال یه چیزن س ک س خسته ام خیلی خسته خدا به صدام گوش میدی یه ساله از همه چی خسته شدم چرا تمومش نمیکنی ؟ چرا هی طولش میدی ؟ این همه طولش میدی چیو میبینی؟ زجر کشیدن منو میبینی ؟ چه جوری با دلم بازی میشه ؟ حالا خوبه تا حالا با کسی سکس نداشتم که به گناهام اضافه بشه همین که دارم درد عاشقی رو میکشم همین که دارم درد دوریشو میکشم کافـــــیه خسته شدم خیـــــــــــــلی خــــــــسته شدم تـــــــــمومــــــــش کن
مخاطب خاص
نه!او هم زمانی خاص بود...
الان شده یکی مثل بقیه...
مانده ام چرا روزگاری به چشمم کسی از نوع دیگر بود...
حالا که دیگر فرقی ندارد...
چه برای او حرف بزنی...چه برای همین دیوار گچی...
یک ماکت بی احساس و ساکت...
که برایت از همه ی غریبه ها،غریب تر است...
چقدر دلم می خواهد که...
اصلا" ولش کن...
نگم بهتره...
شمام حرفاتونو به مخاطب خاص بزنید!!!!!
وقــتی حــس میــکنی یــه نــفر عــوضیه ....
عشق یعنی تو ملامت کن مرا
عشق یعنی می ستایم من تو را
عشق یعنی در پی تو در به در
عشق یعنی یک بیابان درد سر
عشق یعنی با تو آغاز سفر
عشق یعنی قلبی آماج خطر
عشق یعنی تو بران از خود مرا
عشق یعنی باز می خوانم تو را
عشق یعنی بگذری از آبرو
عشق یعنی کلبه های آرزو
عشق یعنی لایق مریم شدن
عشق یعنی با خدا همدم شدن
عشق یعنی جام لبریز از شراب
عشق یعنی تشنگی یعنی سراب
عشق یعنی خواستن له له زدن عشق یعنی سوختن ، پر پر زدن
می خواهم برایت بنویسم. اما مانده ام که از چه چیز و از چه کسی بنویسم؟
از تو که بی رحمانه مرا تنها گذاشتی یا از خودم که چون تک درختی در کویر خشک،
مجبور به زیستن هستم.از تو بنویسم که قلبت از سنگ بود یا از خودم که شیشه ای بی حفاظ بودم؟
از چه بنویسم؟ از دلم که شکستی، یا از نگاه غریبه ات که با نگاهم آشنا شد؟ ابتدا رام شد، آشنا شد و سپس رشته مهر گسست و رفت و ناپیدا شد. از چه بنویسم؟ از قلبی که مرا نخواست یا قبلی که تو را خواست؟ شاید هم اگر در دادگاه عشق محاکمه بشویم، دادستان تو را مقصر نداند و بر زود باوری قلب من که تو را بی ریا و مهربان انگاشت اتهام بزند. شاید از اینکه زود دل بسته شدم و از همه ی وابستگی ها بریدم تا تو را داشته باشم به نوعی گناهکاری شناخته شدم. نه!نه! شاید هم گناه را به گردن چشمان تو بگذارند که هیچ وقت مرا ندید، یا ندیده گرفت چون از انتخابش پشیمان شده بود. عشقم را حلال کردم تا جان تو را آزاد کنم. که شاید دوری موجب دوستی بیشترمان بشود و تو معنای ((دوست داشتن))را درک کنی… امّا هیهات…. که تو آن را در قلبت حس نکردی و معنایش را ندانستی… از من بریدی و از این آشیان پریدی… ((ای کاش هیچ گاه نگاهمان با هم آشنا نشده بود… ای کاش هرگز ندیده بودمت و دل به تو دل شکن نمی بستم. ای کاش از همان ابتدا، بی وفایی و ریا کاری تو را باور داشتم انتظار باز آمدنت، بهانه ای برای های های گریه های شبانه ام شد و علتی برای چشم به راه دوختن و از آتش غم سوختن و دیده به درد دوختم… )) امّا امشب می نویسم تا تو بدانی که دیگر با یادآوری اولین دیدارمان چشمانم پر از اشک نمی شود. چون بی رحمی آن قلب سنگین را باور دارم. امشب دیگر اجازه نخواهم داد که قدم به حریم خواب ها و رویاهایم بگذاری… چون این بار، ((من)) اینطور خواسته ام، هر چند که علت رفتن تو را نمی دانم و علت پا گذاشتن روی تمام حرفهایت را… باور کن… که دیگر باور نخواهم کرد عشق را… دیگر باور نمی کنم محبت را… و اگر باز گردی به تو نیز ثابت خواهم کرد….
گاهی باید رد شد
با من لــــج نکن بغـــض نفهـــــم
این که خودت را گوشـــــه گلـــو قائـم کنــــی چیـــــزی را عـــوض نمی کنــــد بــالاخره یا اشـــک میشــــوی در چشــــمانم یا عقـــده در دلـــــــــــم! هــــر دو را زیـــاد دارم حــق انتخـــاب با تــوســت 
عـاصی شدم ، بریـده ام از اینهمه عـذاب
تخت های مضحک چوبی مستانه می بلعند اشک چشمم را.......و فرو می خورند.......فریاد های عمیق
غریبیم را در خود ........و این تنهایی ست که به آغوش می کشد تمام بی کسی های هر دویمان
را........خود تنهایم......و تنهایی خودم........چه برازنده ایم در این قامت غربت......من و بی کسی های
شبانگاهیم......
 وقتی که دلم نشانت را از من میپرسد... وقتی که چشمم به راه توست... وقتی که دستم دستانت را طلب میکند... وقتی که پاهایم همراهی پاهایت را میخواهد... وقتی که در تب عشقت میسوزم و میسازم... تو در چه حالی دلبرم؟؟؟ جواب اینهمه شور و شوق و انتظار چیست؟ فقط این که : به امید دیدار!؟ کدامین دیدار بی سرانجام؟...
آوار هوس که بر دلم فرو ریخت.....قاب تصور مهربانی ات.....هزار.....
هزار.....آجر یخ کرده به اعماق روحم شکست.....آنجا که چشمان خندانم.....و
کودکی های شادمانه ی آغوشم.....رویای داشتن از دورت را.....به سیلاب
ناکامی فرو خورد..... در هق هق اشک های پی در پی.....و من.....فروختم آن
همه احساس ناب خواستنت را.....به لاشه ی نیمه جان تنم.....که نفروختمش به
آن همه.....احساس بی بدیل تماشاییت.....که از آنت نبود و..... حریصانه می
دریدیش در خیال ارگاسم های شبانه.....و از این تجارت بی سود.....تو را چه
سود.....و.....مرا چه سود نازنین.....مرا خواب نیامدن های چشم .....و......تو
را کام گیری های خیال پردازانه.....یادم تو را فراموش باید .....و یادت مرا به
فراموشی شاید......
هر جا که می بینم نوشته است :
” خواستن توانستن است ”
آتش می گیرم !
یعنی او نخواست که نشد ؟
یـــــك سَــــلآمـــ پُـــــر رَنـگــــ
و چَنـــــد نقطـــه چینــ …
بــــه عَــلآمـَتــــ جَـــوآبــهــــآییــــ
كـــه هَــرگــز نـــدآدی
و یـكـــــ دَقیقــــه سـُــكوتـــــ
بـــه احتــــرآمــ تمــــــآم لَحظــــــه هــــآیی
كـــه در انتظــــآر پـــآسخــــ تـو مـُــــردنـــد.....
تو نيستي و تن نيم سوز سيگارم رهاشده در جاسيگاري تختخواب مدتي است هواي مكيدن لب هاي تو را ... در سر دود ميكند!!!
من ...... سکوت ...... لالایی شب..... نوازش دستای مهربون خزون ......یه نگاه ممتد...... یه جاده ی بی
انتها ..... که بی حس میکنه........ بهانه های دلم رو...... برای بهاری شدن.....پایان راه.......اینجاست
شاید........عشق حقیقی نیست........نقطه...... سر خط نه........برگه ها بالا........خطی در کار نیست.....از
اولم ......رو خط ننوشتم......دفتر نقاشی بود شاید.....بی خط.......پایان.........آزادی........
شاید.......رهایی .....امیدوارم.......
نیمه شب آواره وبی حس و حال در سرم جامی بی زبان پرسه ای آغازکریم در خیال دل به یاد آورد وصال از جدایی یک ، دو سالی می گذشت یک دو سال از عمر رفت و بر نگشت دل به یاد آورد اولین بار را ، خاطرات اولین دیدار را آن نظر بازی آن اسرار را آن دو چشم مست آهو وار را همچو راضی مبهم و سر بسته بود ، چون من از تکرار عمرم خسته بود آمد و هم آشیان شد با من او همنشین و هم زبان شد با من او خسته جان بودم که جان شد با من او ناتوان بود و توان شد با من او دامنش شد خوابگاه خستگی این چنین آغاز شد دلبستگی وای از آن شب زنده داری تا سحر وای از آن عمری که با او شد به سر مست او بودم ز دنیا بی خبر در به در این عشق می شد بیشتر آمد و در خلوتم دم ساز شد گفتگو بین ما اغاز شد گفتمش ، گفتمش در عشق پا بر جاست دل گر گشایی چشم دل زیباست دل دل ز عشق رئوی تو ویران شد در پی عشق تو سر گردان شد گفت ، گفت در عشقت وفارارم بدان من تو را بس دوست می دارم بدان شوق وصلت را به سر دارم بدان چون تویی مخمور همارم بدان با تو شادی می شود غم های من با تو زیبا می شود فردای من گفتمش عشقت به دل افزون شده دل ز جادوی رخت افزون شده جز تو هر یادی به دل مدفون شده عالم از زیبائیت مجنون شده بر لبم لب گذاشت یعنی خموش طعم بوسه برد از سرم عقل و هوش در سرم جز عشق او سودا نبود بهر کس جز او در این دل جا نبود دیده جز بر روی او بینا نبود همچون عشق من هیچ گل زیبا نبود خوبی او شهره آفاق بود روزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشیختی ما را نداشت پیش پای عشق ما سنگی گذاشت بی گمان از از مرگ ما پروا نداشت آخر این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس یار ما را از جدایی غم نبود در غمش مجنون و عاشق کم نبود بر سر پیمان خود محکم نبود با من دیوانه ساده پیمان بست ساده هم آن عهد و پیمان رو شکست بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر ناگاه پشتم را شکست به که گویم که هم خون من است خسم جان و تشنه خون من است عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست با چنین تقدیر بد تدبیر نیست از غمش با دود و دم هم دم شدم باده نوش غصه او من شدم مست و مخمور خراب از غم شدم ذره ذره آب شدم کم شدم آخر آتش زد دل دیوانه را آخر آتش زد دل دیوانه را سوخت بی پروا پر پروانه را عشق من ، عشق من از من گذشتی خوش گذشت بعد از این حتی تو اسمم را نبر خاطراتم را تو بیرون کن ز سر دیشب از کف رفت فردا را نگر آخرین یک بار بشنو از من پند بر من و روزگارم دل نبد عاشقی را دیر فهمیدی چه سو د عشق دیرین گسسته تارو پود گرچه آب رفته باز آید به جوی ماهی بیچاره اما مرده بود بعد از این هم آشیانت هم هر کس است باش با او یاد تو ما را بس است !!!!!!! دارد باران مي بارد و داغ تنهايي ام تازه مي شود! نگو که نمي آيي نگو مرا همسفر دشت آسمان نيستي از ابتداي خلقت سخن از تنها سفر کردن نبود قول داده اي بازگردي از همان دم رفتنت تمام لحظه هاي بي قرار را بغض کرده ام و هر ثانيه که مي گذرد روزها به اندازه هزار سال از هم فاصله مي گيرند سیب سرخی را به من بخشید و رفت عاقبت بر عشق من خندید و رفت اشک در چشمان سردم حلقه زد بی مروت گریه ام را دید و رفت...
در میان همه ی او ها ؛ چشم انتظار توام .... تویی که خیال ِ آمدن نداری!
ســاده بــودم ، دوستتــ داشتـــم.. ســاده گفتــی ، نمـی خـواهــی.. ســاده رفتــم.. هــر چیــز ســاده زیـبـاتــر اسـتـــ... ساده ام ولـــی احمــق نیستــم !
مـهـربـانـی تـا کـــــــی ؟؟
بـگـذارسـخـت باشم و سـرد !!
بـاران کـه بـاریــد ... چـتـر بـگـیـرم و چـکـمـه !!!
خـورشـیـد کـه تـابـیـد ... پـنـجـره ببـندم و تـاریـک !!!
اشـک کـه آمـد ... دسـتـمـالـی بـردارم و خـشـک !!!
او کـه رفـت نـیـشخـنـدی بـزنـم و سـوت . . .
وقتی که مرا " دور می زنی " ،
یادت باشد! که عشق را در " میدان " من آموختی !!! پس دوباره به " من " خواهی رسید . . . !!!
هیــــچکـی از رفــتن من غصـــه نخــــــورد
هیــچکــی با مــوندن مــن شـــاد نشـــد
وقــتی رفــتم کـــــــسی قــلبــش نگــرفـت
بــغض هــیــچ آدمـی فـــریــاد نــشد
وقــتی رفـــــــتم کــسی گــریش نگـــرفت
اشکــش کــسی نـریخــت پــشت ســـرم
 ای اشک چشمانت را دیدی با خود فکر کرده ای که چه شد که عشق بازی شد؟ چه شد که آفتاب زمانه صورت عشق را سوزاند و آسمان حتی یک قطره هم نگریست تا سوزشش التیام بگیرد؟ چه شد که فرشته ها با دستان پاکشان جمله ناپاکی را در ترانه هایمان گماشته اند؟ آرزو عیب نیست ولی می گویند عشق گناه است باورت نمی شود عشق گناه باشد و تو یک گناهکار به همین راحتی مجازاتت می کنند و یک تبعید سرد برایت در نظر می گیرند چون عاشق شدی
خدايا!....
همه از تو مي خواهند..بدهي....
من از تو مي خواهم: بگيري...
خدايا!...
اين همه حس دلتنگي را از من بگير...
دیشب آسمان اشک می ریخت... دیشب بغض آسمان ترکید و صدای گریه اش
شیشه ها را لرزاند...
دیشب آسمان هم مثل من دلگرفته بود...
رفتم تا در بقل باران بخوابم و اشکهایم را در زیر اشکهایش پنهان کنم...
تا توانستم اشک ریختم اما...
اما نتوانستم مثل ابرها بغضم را رها کنم...
بغضی که روزهاست خفه ام می کند...
نمی دانستم چرا ابرها می توانستند بغض شان را رها کنند اما من نمی توانستم...
هرچه سعی کردم نشد...
به ابرها خیره شدم...
حالا دیگر می دانم چرا ابرها بغض شان رها شده بود...
چون آنها همدیگر را در آغوش گرفته بودند...
چون دوری شان به پایان رسیده بود و بعد از مدتی دوری همدیگر را به بقل کشیده
بودند...
این اشک شوق بود که از ابرها می بارید...
این بغض تنهایی بود که با رسیدن ابرها به هم فراری شده بود...
آخر در این تنهایی خفه می شوم...
آخر این بغض مرا می کشد...
((بازم تنهایی...
بازم یه حسرت...
درد و سکوت و کابوس و وحشت...
...
لعنت به چشمات...
لعنت به این درد...
سوز جدایی چشمامو کور کرد...))
خدایا زندگی اینجا
کنار آدما سختهـ تو دنیا هرکی بد تر بود چرا بی درد و خوشبخته؟؟؟ خدایا کفره حرف من نذار لبهام به حرف واشه برای رفتن از دنیا حواست به منم باشه این روزهـــــــــــــــــــــ ــــــا... دنیـــــــــــــا انــــــگـــار یـــــک معنـــــا بیشــــــتر نــدارد، « مکـــــانـــی پـــر از دلـــ ــهـــ ـــای شــــ کــــ ســـــ ته»!
بزرگترین خطای تو این بود که... می پنداشتی، من برای همیشه صبور خواهم ماند!
لعنت به بعضی خاطرات ؛
|
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید...من این وبلاگ رو درست کردم واسه تنهایی خودم خوشحال میشم بیا سر بزنی ونظراتتون رو بگید ...
امکانات وب
| ||||||||||||||
| [ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: